به شرکت کاوش آریان آزما خوش آمدید.

تقویت کبد

اثر تقویت کبدی عسل

عنون کامل طرح:  

بررسی اثرات محافظتی انواع عسل، رتبه بندی شده بر اساس محتوای ترکیبات فنولیک و ظرفیت آنتی اکسیدانی بر فاکتور های بیوشیمیایی سرم در مدل آسیب کبدی القاء شده با تتراکلرید کربن (CCl4) در موش صحرایی

 

مسئول فنی طرح:  
اصغر زربان 

ایمیل

سایر همکاران:  

اعظم رضایی فریمانی رویا ناسوتی ، سعید ناصری ، محمد ابراهیم واحدی درمیان

 

چکیده

مقدمه: کبد به عنوان یک ارگان حیاتی در تنظیم متابولیسم، وظیفه ی سم زدایی از سموم مختلفی را نیز به عهده دارد. نارسایی هپاتوسیت ها در سم زدایی سموم میتواند باعث آسیب های جدی به بافت کبد شود. امروزه داروهای زیادی که برخی از آنها نیز منشا گیاهی دارند ،جهت تقویت و بالابردن توان سم زدایی کبد مورد استفاده قرار میگیرند. اگرچه امروزه رویکردهای دارویی نوین مبتنی بر جایگزینی این قبیل داروها با محصولات طبیعی مانند عسل می باشد. عسل به عنوان منبعی از ترکیبات فنولیک و آنتی اکسیدانها می تواند به بهبود این وضعیت کمک نماید. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات محافظتی انواع مختلف عسل بر فاکتورهای بیوشیمیایی عملکرد کبدی در مدل آسیب حاد کبدی القاء شده با CCl4 در موش صحرایی انجام شده است.

 روش‌ کار: 56 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (رت) به‌طور تصادفی در 8 گروه تقسیم شده و روزانه محلول (20%) از انواع عسل ضعیف، متوسط ​​و قوی که بر اساس محتوای تام فنولیک و فعالیت آنتی‌اکسیدانی طبقه بندی شده بودند را دریافت کردند. پس از 4 هفته، سمیت حاد کبدی با استفاده از CCl4 در موش ها القاء شده و پس از 48 ساعت،  از طریق روش خونگیری قلبی ، نمونه خون گرفته شد و  سرم جدا گردید. نمونه های سرم تهیه شده به منظور انجام آزمایشات بیوشیمیایی شامل AST,ALT، ALP، LDH و FBS مورد استفاده قرار گرفت. همچنین بررسی های بافت شناسی و پاتولوژی بر روی بافت کبد انجام شد.

یافته‌ها: نتایج بیوشیمیایی کاهش معناداری در مقادیر سرمی AST (0.0001=P Value)، ALT (0.001=P Value) و (0.038=P Value) ALP درگروه‌های تیماری، به ویژه در گروه عسل قوی و در مقایسه با گروه کنترل مثبت (توکسین) را نشان دادند. در واقع، مصرف عسل قوی با محتوای فنولیک بالا و فعالیت آنتی اکسیدانی بیشتر نسبت به سایر انواع عسل موثرتر واقع شده به طوری که نسبت مقادیر گروه کنترل منفی را حفظ کرده است؛ تغییرات در میزان فعالیت آنزیم LDH در این مطالعه معنادار نبوده (0.14=P Value) و همچنین مصرف عسل، تغییری در مقادیر سرمی FBS در طول مدت مداخله نداشته است. بررسی های بافت شناسی و پاتولوژی نیز این تاثیرات مثبت را تایید نمودند

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، عسل قوی‌ به‌طور معنی‌داری آسیب ناشی از استرس اکسیداتیو در کبد را کاهش می‌دهد، در حالی که عسل متوسط ​​و ضعیف به ترتیب تأثیر کمتری داشتند (3 و 5 برابر کمتر از عسل قوی‌تر). بنابراین، به نظر می رسد که مصرف عسل، بخصوص انواع عسل با محتوای فنولیک و فعالیت آنتی‌اکسیدانی بالا، اثرات محافظتی بیشتری در برابر سمیت کبدی اعمال می کنند.

واژه های کلیدی: سمیت کبدی – عسل – آنتی اکسیدان – محتوای فنولیک – تتراکلرید کربن